Gelukkig heb ik twee fantastische meiden die behalve meehelpen zichzelf ook uitstekend vermaken in de zee van ruimte die er aan zit te komen. De nu nog lege woonkamer is ideaal om eindelijk een groot parcours van auto’s, gogo’s en barbies neer te leggen. Via het kasteel gaan ze met het vliegtuig naar de luchthaven alwaar de trein staat te wachten om ze naar het sprookjesbos te brengen. Je begrijpt, het is soms moeilijk bij de (schilders)les te blijven, de vrolijke stemmetjes beneden lokken me dagelijks de trap af.

Voor ieder staat er een eigen slaapkamer te wachten, de één roze met rood en de ander roze met paars. Ze mochten zelf de kleuren uitkiezen en mams heeft daar de afgelopen maanden de accessoires bij verzameld. Het zijn echte meisjeskamers geworden, compleet met twee-persoons spijlenbed en klamboe in de passende kleuren. Dit nodigt nu al uit tot eindeloos speelplezier in de “hut” op het bed.
Die fantasie, echt super, wat die meiden allemaal verzinnen in hun spel. Afwisselend is het een tent of gevangenis, net wat er in het spel het beste uitkomt. Ook leent het zich uitstekend tot romantische overpeinzingen, samen weggedoken onder de sprei passeren de liefdes van het afgelopen jaar de revue. Gelukkig voor hem, blijft uiteindelijk pappa nog steeds favoriet.

Je eigen kamer…………
Het vooruitzicht apart te gaan slapen is de ene dag een bron van vreugde terwijl de volgende keer alleen de gedachte al zorgt voor grote tranen. We hebben ze daarom afgelopen tijd proberen te wennen aan alleen inslapen, om de beurt in het grote bed van pappa en mamma.
Wat een openbaring, binnen vijf minuten was het stil tegenover eindeloos gegier van het lachen dat helaas meestal overging in gejammer omdat de één de ander mepte/trapte/kneep/niet luisterde en zo kan ik nog wel even doorgaan.

We hebben afgesproken dat er in het weekend mag worden gelogeerd bij elkaar, op schooldagen wil ik proberen ze zo snel mogelijk te laten slapen, want hoe gezellig ook samen in één bed, het wreekt zich wel. Na zes weken school zijn de twee vakantieweken hard nodig om weer wat energie en kracht terug te stoppen in de kleine kinderlijfjes. Ook nu sleepten ze zich de laatste dagen de bus in en moest ik ze
‘s morgens hun bed uit sleuren. Dus nu even niet haasten om er eten in te krijgen, kleren aan te krijgen en snel snel nog even tanden poetsen, haren kammen en ook nog weer even plassen en poepen terwijl de bus al staat te wachten…………

Gelukkig werkt het weer mee en ben ik aan de slag met het zonnetje op het dak, ’s nachts koelt het behoorlijk af, maar overdag loopt de temperatuur lekker op zodat de gaten die nog niet zijn gedicht mij niet van de zolder doen tochten. En met mijn hulpjes die alle deuren (ook die naar buiten) zo lekker open laten staan is het wel zo handig. En tijdens de lunchpauze spoeden we ons naar het bordes om daar samen onze bammetjes te nuttigen.

De werkochtenden worden nu in de vakantie afgewisseld met speciale activiteiten, van de overgebleven behangerslijm is het uitstekend papier maché poppen maken en Corac wordt bezocht en bereden door mijn paardengekken. Ook de appeltaarten van de overvloed aan appels uit de boom, ze zijn zo zuur dat de tranen je in de ogen springen, maar in een taart niet te versmaden. (nu alleen nog zorgen dat het baksel niet meer verbrand, haha)

Spreekwoorden en gezegdes……………
De uitspraken moeten worden vastgelegd, er komt iedere dag wel een opmerking, wijsheid of ander soort eigenaardigheid langs die onvergetelijk is. Zo zaten de dames laatst televisie te kijken en bij het zien van twee kussende mensen riep Janna hartstochtelijk uit “GADVERDAMME”. Mijn jongste antwoorde daarop ”nee hoor LEKKERDAMME”. Geniaal, hoe verzin je het.

Ook het toepassen van spreekwoorden en gezegdes probeer ik ze een beetje bij te brengen. Ondanks het feit dat we er niet wonen vind ik het heel belangrijk dat ze ook de finesses van de Nederlandse taal meekrijgen. Dit zorgt alleen wel voor enige spraakverwarring, dat er meer hondjes zijn die Fikkie heetten heeft heel wat uitleg gekost….. Iedereen die langskwam werd ondervraagd of hij ook een hondje had wat Fikkie heet, maar het kwartje is inmiddels gevallen.

Maar ik ga er nog een hele dobber aan hebben, het bijbrengen van een grote taalschat en die op de juiste manier te leren gebruiken. Toch ga en blijf ik stug volhouden, dit is voor hen een kans die ik niet wil laten liggen, een garantie op werk in de toekomst, een verbreding van mogelijkheden.

Gelukkig bezitten ze nu al over een enorme woordenschat, wat dat betreft merk ik echt wat voor voordeel je hebt als ouder als je in normale taal met je kinderen praat. Misschien is het af en toe wat meer moeite omdat je iets moet uitleggen, maar het loont. Ze begrijpen zoveel meer van de wereld om zich heen, het gemak waarmee ze zich in een conversatie staande houden is fenomenaal. Zeker Mina weet iedere toehoorder aan zich te kluisteren en ook Janna, die toch wat meer afwacht, is een begenadigd spreekster aan het worden.

School………..
Met het onderricht op school maken ze grote sprongen. Waren het eerst nog alleen maar losse letters en cijfers, de samenhang begint te komen. Net nog werd mij door mijn dochter uitgelegd dat als je een woord langzaam uitspreekt, je kan horen uit welke letters het bestaat. Vervolgens voegde ze daad bij spreekwoordelijke woord en kwam mij “even” helpen met de spelling.

Er worden brieven geschreven en iedere tekening is standaard voorzien van in ieder geval de naam en vaak ook nog een heleboel hoogdravende teksten. Naast ligt er bijvoorbeeld eentje met de ondertitel “de moderne feestjurk”. Mams mocht in dit geval de woorden spellen, daar hebben we zo onze eigen omschrijvingen voor bedacht, het stokje met een dakje eraan (de R) het emmertje (de U) het laddertje (de H) en de streep met het eendenbekje (de K)

Ook probeer ik standaard de Nederlandse uitspraak van de letters te hanteren, op school komt de andere versie vanzelf. Maar soms vind ik het zelf ook te leuk om over te gaan op het Frans. Dit komt mij steeds vaker op een berisping van Janna te staan, of ik toch echt geen Frans wil praten, dat klinkt te raar. Nou merci, van je kinderen moet je het hebben, grrrr. Want hoe vaak ze mijn uitspraak ook proberen te verbeteren, ik blijf een Hollandse die Frans probeert te praten. Hun Franse gekwetter daarentegen klinkt als muziek in mijn oren.

Dat ze school leuk vinden, staat als een paal boven water. Tijdens de vakantie worden de medescholieren hartstochtelijk gemist en komt de vraag om te spelen bij iemand steeds vaker voor. Zoals ik al eerder heb verteld, is dat niet echt een ding hier in Frankrijk. De lange dagen op school nodigen niet uit tot spelen bij en de vrije dagen die dan overblijven zijn meestal gevuld met de gang naar het zwembad of bezoek aan andere vriendjes die niet bij hen op school zitten.

Maar nu moet er dus een afspraak worden gemaakt voor een speeldate met hun gezamenlijke verloofde Matthys. Hij woont maar even verderop, is praktisch de buurman, dus mamma gaat het regelen. Hij gaat samen met z’n grote zus regelmatig over de tong, een heel druk maar superleuk joch met een hele rustige zorgzame zus, Laurie. Kan jullie helaas nog niet vertellen hoe het is gegaan, de eerste keer, dus daarover in de volgende column meer!

Het grote genieten tegemoet……………

Ondertussen wens ik jullie allemaal een hele fijne Decembermaand, dat de Goed Heiligman nog altijd op nummer 1 mag blijven staan, hier houden wij hem zeer levend met alle gebruiken die erbij horen.En wij gaan genieten van ons nieuwe, grote, ruime huis in de koude maanden, eindelijk een aparte televisiekamer waarvan de deur dichtkan, HEERLIJK! En een keuken waar iedereen aan de tafel kan zitten terwijl ik de laatste hand leg aan de maaltijd. Een kantoor helemaal voor mij alleen, geen tekeningen, kleurpotloden en ander speelgoed om me doorheen te worstelen. Bovenal even rust qua werkzaamheden, lekker de tijd voor elkaar. Maar helaas mezelf kennende zal ik wel weer een volle, bezige winter tegemoet gaan………..

Tot schrijfs, hoorns, lees, een drukke franse groet,

Babs Mollema